Situacións de ensino das linguas estranxeiras

Ola a todxs!

Na entrada de hoxe comentareivos os exercicios que fixemos na materia de Didáctica da ensinanza das linguas estranxeiras que máis chamaron a miña atención. Estes exercicios estaban relacionandos coas diferentes situacións de ensino das linguas estranxeiras.

O primeiro que tivemos que facer foi xuntarnos en grupos de 5 e elaborar un diagrama de Venn. Consiste en facer dous círculos, ou máis, que se solapan creando unha zona común. Neste caso consistiu en dous: o da esquerda, o azul, representa a lingua estranxeira; o da dereita, o vermello, a lingua materna; e onde converxen ambos, en naranxa, atopamos o común de ambas linguas. Tivemos que pensar os contextos de aprendizaxe e uso. 

Esta actividade foi amena porque tivemos que pensar e poñernos dacordo entre todo o grupo, pero hei dicir que nos resultou un tanto complexa porque para nós todo era ambiguo: parecíanos que todo podía ser común das dúas linguas dependendo do contexto.

A seguite actividade que fixemos, nos mesmos grupos de 5, consistiu en facer un placemat respondendo a dúas destas oito preguntas:

1. Na UE fálanse máis de 40 linguas distintas. Fálanse todas no parlamento?
2. Na Ue fálanse máis de 40 linguas distintas. Usa todas a Comisión Europea?
3. Inditex ten 6913 tendas nos 5 continentes. Que lingua usa cos clientes? En que linguas se comunicas as tendas coa central de Arteixo?
4. Citroën ten 13 fábricas en 7 países diferentes. En que linguas se comunican os responsables das fábricas entre si?
5. Pedro é da Coruña e traballa no Zara de Marineda City. Aprendeu a falar en castelán. Que lingua falará cun cliente que lle fale galego? E cun cliente que lle fale inglés?
6. Unha profesora castelanfalante de historia nun centro de ensino público, en que lingua dará as súas aulas?
7. Un grupo de erasmus de 5 países europeos diferentes saen de festa e teñen que decidir o local onde van ir tomar a primeira copa. Que lingua van usar?
8. Nunha feira de tecnoloxía dixital reúnense comerciais de 6 compañías de Francia, Bélxica, Costa de Marfil e España. En que lingua falarán entre si?

O placemat consiste en debuxar un recadro no que se escribe o tema, ou as preguntas, coma neste caso, e se establece un espacio equitativo (todo o equitativo que pode ser feito a man) para cada integrante do grupo. Cada persoa escribirá no seu espazo a súa resposta, sen influír na dos demais. Ao meu grupo e a min tocáronnos as preguntas 4 e 8:

A terceira actividade que me gustou foi en pirámide, é dicir, consistiu en aportar o repertorio lingüístico personal para, finalmente, descubrir o de toda a clase. Dividímolo en linguas e variedades lingüísticas:

As linguas e variedades con cor de fondo verde son de coñecemento activo e con cor de fondo azul, de coñecemento pasivo. Fixemos esta diferencia porque unha lingua da que temos un coñecemento activo é aquela que podemos producir, xa sexa de forma oral ou escrita, mentres que unha con coñecemento pasivo, non; simplemente a podemos comprender. Por exemplo: eu falo galego, o que me permite comprender, en certa medida, o portugués, pero non expresarme correctamente nel, xa que empregaría a miña lingua e algunha palabra solta da segunda. Ocorre o mesmo coas variedades lingüísticas: falo español de España pero non me expreso en español de Venezuela, simplemente o comprendo.

O ultimo exercicio foi o que máis chamou a miña atención, xa que consisteu en xuntarnos en grupos de 5 e analizar cada un/unha un elemento dunha unidade didáctica. Os elementos eran: léxico, produción, recepción, fonética e entoación. No meu grupo fixémolo sobre unha unidade de Hot Spot, un libro de inglés. Unha vez analizamos o noso, puxémolo en común co noso grupo e despois xuntámonos coas outras persoas ás que lle tocara o mesmo apartado cá nós. Tras comparar coas "especialistas", puxémolo en común ante toda a clase. A min tocoume o apartado de fonética e impresionoume a pouca cantidade (2) de exercicios que hai, xa que considero que unha ferramenta importante para poder comunicarse perfectamente é a pronuncia das palabras. Ao poñelo en común coas outras dúas especialistas, démonos conta de que isto non só aconteceu na miña unidade, senón en todas. Non sabemos por que, pero os creadores dos libros de texto non deben considerar importante a fonética. 

En resumo, gustoume facer o diagrama de Venn para coñecer unha nova forma de traballo, a pesar de que nos resultou algo complexo decidir en que círculo ía cada cousa que se nos ocurría. Con respecto ao placemat, aprendín unha forma de traballar que non coñecía e que poderei aplicar cos meus alumnos o día de mañá para cerciorarme de que todos traballan as cuestións ou temas plantexados. O repertorio lingüístico foi impresionante, pois non contabamos con ter tanta variedade. Aínda así non estabamos totalmente dacordo en se podíamos incluír ideas que se nos viñan á cabeza.

Finalmente, con respecto á análise da unidade didáctica, gustaríame plasmar que me parece unha barbaridade que non se contemple case nada a fonética nos libros de texto. Ademais, debemos engadir que, polo menos cando eu estudei a ESO e o Bacharelato, os profesores non se molestaban en facer estes exercicios, simplemente os pasaban por alto. Algo no que coincidimos toda a clase (hai variedade de idades) unha vez os especialistas deste tema expuxemos o noso parecer, foi no único exercicio que se pararon a explicar e facer os docentes de inglés: a pronuncia do pasado dos verbos regulares.